بررسی تنوع ژنتیکی برخی ارقام گندم نان با استفاده از نشانگر ریزماهواره (ssr)، پایداری غشای سیتوپلاسمی و رنگدانه ‏های گیاهی تحت تنش سرمای بهاره

رابطه بین رشد گیاهان و تغییرات آب و هوایی یک رویداد به ظاهر متناقض می‏باشد. گرم شدن هوا در واقع خطر سرمازدگی و یخ‏بندان را در گیاهان افزایش می‏دهد. در فصل بهار هم‏زمان با شروع رشد گندم، تحمل گیاه به دماهای پایین کاهش پیدا می‏کند و هر یک از مراحل رشد آن ممکن است با این کاهش دما مواجه گردد و صدمه ببیند. این نوع از مدل‏های کاهش دما را کاهش سریع دما در فصل بهار و یا به طور خلاصه "سرمای بهاره" می‏نامند. تنش دماهای پایین تولید غلات را در مناطق سرد و فرا سرد محدود می‏کند و در بعضی از سال ها خسارات فراوانی وارد می‏سازد. بنابراین تولید ارقام مقاوم به این کاهش دما ضروری به نظر می‏رسد. مدیریت ذخایر ژنتیکی و در این راستا، آگاهی از تنوع ژنتیکی اصول مهم پروژه‏های به‏نژادی می‏باشند. در این تحقیق که بخشی از یک برنامه به‏نژادی می‏باشد، تنوع ژنتیکی 22 رقم گندم نان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره و صفات فیزیولوژیک مرتبط با تحمل به تنش سرمای بهاره، میزان نشت الکترولیتی و رنگدانه‏های گیاهی (کلروفیل a، b، کل، کارتنوئید و ضریب ثبات کلروفیل)، در شرایط کنترل شده بررسی گردید. نتایج آزمایش نشان داد که تنش سرمای بهاره واکنش های متفاوتی را در بین ارقام مختلف موجب شده است و از این نظر تنوع ژنتیکی کافی بین ژنوتیپ‏ها وجود دارد.